Stichting Lumen

Voor stervensbegeleiding

De Wassing en opbaring

Ik was bijna klaar met mijn opleiding bij het NIS ( Nederlands Instituut voor Stervensbegeleiding) toen ik aanwezig mocht zijn bij een begeleiding van een echtpaar met kinderen, waarvan de man, Rik, in de terminale fase was. 

 

Mijn collega en ik hadden eerst kennis gemaakt met zijn vrouw toen wij hem in het ziekenhuis bezochten.

Hij was nog in staat tot wat praten hoewel hem dat zichtbaar vermoeide. Wij maakten kennis met hem en zijn twee zoons.

Korte tijd later ging hij over en werden wij gebeld om naar zijn huisadres te komen. Rik zou vanuit het ziekenhuis thuis komen om daar opgebaard te worden.

Toen wij daar aankwamen zat de woonkamer vol met familie. Wij stelden ons voor en gingen zitten. Na een wat ongemakkelijke stilte gingen we vragen stellen over Rik. De familie begon te vertellen en na een tijd kwam de begrafenisondernemer Rik, de kist en zijn vrouw brengen.

De familie condoleerde de vrouw en de zoons uitgebreid. Daarna kwam de vraag wie er aanwezig wilde zijn bij de wassing en opbaring van Rik. Binnen twee minuten was de kamer leeg. De zoons gingen met een tante naar boven.

Wij tilden met zijn vieren Rik uit de auto en legde hem in het midden van de kamer. Zijn vrouw zette zijn lievelingsmuziek op en haalde warm water in een kom. De begrafenisondernemer gaf aanwijzingen hoe wij Rik het beste konden aanpakken om zijn haar te wassen en zijn lichaam te wassen. Zijn vrouw had heerlijk geurende olie waarmee zij hem na het wassen insmeerde. De sfeer was heel sereen. Zijn vrouw raakte hem zo liefdevol aan en nam hiermee afscheid van het lichaam van haar man. Soms neuriede zij mee met de zachte muziek. 

Toen zij klaar was hebben wij hem zijn kleding aangedaan. Daarna hebben wij op de bank een kopje thee gedronken.

We genoten van de serene sfeer. Toen werd het tijd om Rik in de kist te leggen en een plekje te geven in de huiskamer. Daarna riep zijn vrouw de twee zoons en kwamen zij naar beneden.

Mijn collega hield op verzoek van de vrouw van Rik een mooie afscheidsceremonie rond de kist waarin hij zijn vrouw en zoons betrok om hun man en vader alles te vergeven wat er in hun gezamenlijke leven was misgegaan en dank te zeggen voor alle mooie en liefdevolle dingen.

Zo’n afscheidsceremonie wordt altijd gemaakt indachtig de denkwereld van de mensen om wie het gaat.

Ik heb dit alles als heel mooi en indrukwekkend ervaren en wens iedereen zo’n liefdevol afscheid toe.